Ομιλία Κουτσούμπα στον Εύδηλο Ικαρίας

Νέα » Πολιτικά - 27/07/2013

Φωτογραφίες από την εκδήλωση του Κ.Κ.Ε. και ολόκληρη η ομιλία του.

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Φίλοι και φίλες

Εργαζόμενοι της Ικαριάς, του ηρωικού Κόκκινου Βράχου

Γενέτειρα τόσων και τόσων ηρώων του λαϊκού μας κινήματος που στάθηκαν όρθιοι αλλά και ορθοβαδίζοντες ως την τελευταία μέρα της ζωής τους

Εκ  μέρους της ΚΕ του ΚΚΕ σας απευθύνω θερμό συντροφικό χαιρετισμό.

Σας μεταφέρω το μήνυμα της ΚΕ, όλου του  Κόμματος, ότι προχωράμε δυναμικά μπροστά.

Δίνουμε το παρών σε κάθε μάχη, σε κάθε καθημερινό πρόβλημα του λαού μας, σε κάθε αγωνιστικό σκίρτημα.

Τρισήμιση μήνες μετά το 19^ο Συνέδριο, το ΚΚΕ, εξοπλισμένο με τη δύναμη των ομόφωνα ψηφισμένων αποφάσεών του, του νέου προγράμματός του, του καταστατικού του, με την επιταγή όλων των μελών και στελεχών, των φίλων του κόμματος, όλων των ανθρώπων καλής θέλησης της πατρίδας μας, προχωράμε μπροστά.

Είμαστε αποφασισμένοι να κάνουμε μια  νέα αρχή, μέσα στη συνέχεια, έχοντας σαν όπλο την τεράστια θετική αλλά και αρνητική πείρα που έχουμε συσσωρεύσει όλα αυτά τα χρόνια, έτσι ώστε να ανταποκριθούμε  πιο αποτελεσματικά στην βασική επιταγή του Συνεδρίου, για ένα κόμμα ισχυρό, ικανό να αντέχει σε όλες τις συνθήκες, να ανοίγει ελπιδοφόρους δρόμους για το λαό, τη νεολαία.

Έχουμε  τη θέληση, την αποφασιστικότητα, το υψηλό αίσθημα ευθύνης, την ρεαλιστική αισιοδοξία για να πάμε μπροστά.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Αντέχουμε στις δυσκολίες, δεν μας φοβίζουν οι θύελλες.

Αναπροσαρμοζόμαστε  με βάση τις εξελίξεις.

Μπαίνουμε παντού μπροστά.

Για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Για να αλλάξουν ριζικά οι αρνητικοί συσχετισμοί.

Για να αναπτύξουμε τη Λαϊκή Συμμαχία.

Για να βαδίσει η εργατική τάξη και  όλος ο λαός προς τη δική τους πραγματική εξουσία.

Το 19^ο Συνέδριο άνοιξε το δρόμο στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, για την εναλλακτική διέξοδο για το λαό.

Διατύπωσε την πρόταση εξουσίας του ΚΚΕ  προς την εργατική τάξη, την αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τις γυναίκες, όλα τα λαϊκά στρώματα, για την οριστική και μοναδικά σίγουρη έξοδο από τον φαύλο κύκλο των καπιταλιστικών κρίσεων, για την ευημερία του λαού και της νεολαίας.

Το  ΚΚΕ και σήμερα από δω από την  Ικαρία, απευθύνεται πλατιά σε όλο  το λαό, απλώνει το χέρι, δίνει το χέρι σε όποιον σηκώνεται, σε όποιον θέλει  να παλέψει μαζί μας, να βάλει τέρμα στην αδικία και την εκμετάλλευση, στη σαπίλα του καπιταλισμού, για να οικοδομήσουμε μια νέα κοινωνία.

Το  ΚΚΕ είναι η δύναμη εκείνη που  έχει πλήρη εμπιστοσύνη στο δίκιο  του λαού μας, στην αλήθεια της  πρότασής του, στην θέληση και αποφασιστικότητα να τα δώσει όλα, για την έξοδο από την κρίση σε όφελος του λαού και όχι σε όφελος των μονοπωλίων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Φίλοι και φίλες

 

Δεν χρειάζεται να περιγράψουμε μια κατάσταση που  λίγο πολύ, κάθε λαϊκή οικογένεια ζει. Δεν χρειάζεται να απαριθμήσουμε μέτρα και αποφάσεις που κάθε τρεις και λίγο μαγειρεύει και σερβίρει η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ με την τρόικα. Κάθε λαϊκή οικογένεια και δω στην Ικαρία, έχει χάσει το μέτρημα, τι ετοιμάζεται, τι ανακοινώνεται, τι ψηφίζεται….

Κάθε νόμος που ψηφίζεται, κάθε αντιλαϊκό, αντεργατικό μέτρο που παίρνεται, κάθε απόφαση, ένα και μόνο στόχο υπηρετούν: Πώς θα αυξάνονται τα κέρδη των καπιταλιστών, των μονοπωλίων, πώς τελικά θα πληρώνει την κρίση η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η λαϊκή οικογένεια και τα παιδιά της.

Οι  απολύσεις, οι διαθεσιμότητες, οι ατέλειωτοι φόροι και τα χαράτσια, οι μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις, οι συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, οι περικοπές στα  ασφαλιστικά ταμεία, το να πληρώνουμε κάθε μέρα όλο και περισσότερο από την τσέπη μας για την στοιχειώδη περίθαλψη, τα φάρμακα, για ένα σπιτάκι που χτίσαμε με κόπους μιας ζωής, είναι μόνιμα στην αντιλαϊκή ατζέντα της κυβέρνησης, που στη φάση αυτή, έχει αναλάβει να διαχειριστεί την καπιταλιστική κρίση για λογαριασμό των μεγάλων επιχειρήσεων, των βιομηχάνων, των εφοπλιστών.

Είναι φτηνή προπαγάνδα ο ισχυρισμός της  συγκυβέρνησης ότι όλα αυτά τα μέτρα, οι θυσίες του ελληνικού λαού πιάνουν τόπο και σε λίγο θα ‘ρθει και η ανάκαμψη.

Τα  καλά λόγια, που απέσπασε η κυβέρνηση για το αντιλαϊκό της έργο από το Γερμανό υπουργό Οικονομικών Σόιμπλε που ήρθε να στηρίξει την κυβέρνηση για να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις, δηλαδή το τσάκισμα του λαού, είναι μια ακόμα απόδειξη ότι αυτή η πολιτική, είναι ταξική πολιτική, φορτώνει στο λαό τα βάρη για να ελαφρύνει με κέρδη το κεφαλαίο.

Η συζήτηση για πιθανή νέα δανειακή σύμβαση, καθώς και για τους όρους διαχείρισης του σημερινού τεράστιου δημοσίου χρέους, μεγαλύτερο από ότι όταν πρωτοξεκίνησε και πρωτοκουρεύτηκε, δεν αφορά στην ελάφρυνση του λαού από τα βάσανά του, αλλά το μοίρασμα ζημιών και κερδών μεταξύ μονοπωλιακών ομίλων και κρατών μελών της ΕΕ.

Τα  σχέδια για Ελληνικό Αναπτυξιακό  Ταμείο, με τη συμμετοχή γερμανικής τράπεζας, δεν θα αποτελέσουν σανίδα σωτηρίας για τους αυτοαπασχολούμενους, που συνθλίβονται απ’ τη βαθιά καπιταλιστική κρίση και την κυβερνητική πολιτική υπέρ των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη διείσδυση του γερμανικού κεφαλαίου στην ελληνική αγορά.

 

Μετά  την επίσκεψη Σόιμπλε, ένας ακόμη  εκπρόσωπος του κεφαλαίου, ο υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ ήρθε στην Ελλάδα, για να στηρίξει την κυβέρνηση στο αντιλαϊκό της έργο. Όμως είτε με το γερμανο-ευρωπαικό μοντέλο διαχείρισης Μέρκελ, είτε με το αμερικάνικο μοντέλο Ομπάμα, το οποίο θαυμάζει και ο ΣΥΡΙΖΑ, ο λαός πάλι οδηγείται σε ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή.

 

Γι  αυτό για το λαό πρέπει να είναι  αδιάφορο ποια ιμπεριαλιστική συμμαχία θα προτιμήσει περισσότερο η ελληνική αστική τάξη. Αφού αυτός σε κάθε περίπτωση θα έρθει αντιμέτωπος με νέα αντιλαϊκά μέτρα, με εμπλοκή της Ελλάδας σε νέους ιμπεριαλιστικούς πολεμικούς σχεδιασμούς και επεμβάσεις.

 

Μόνη  φιλολαϊκή διέξοδος είναι να επιλέξει ο λαός την αποδέσμευση από  την ΕΕ και τις άλλες ιμπεριαλιστικές  συμμαχίες, να κοινωνικοποιήσει τα μονοπώλια  και να πάρει στα χέρια του  τις τύχες του, να πάρει την δική του εξουσία.

 

 Φίλες  και Φίλοι 

Ο δρόμος για την ανάκαμψη, δηλαδή την ανάκαμψη των κερδών των καπιταλιστών -γιατί αυτό επιδιώκουν οι κυβερνώντες σήμερα και όσοι μοστράρονται να κυβερνήσουν αύριο- περνά μέσα από το τσάκισμα των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και του λαού.

Αυτός ο δρόμος είναι στρωμένος με δεκάδες  χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων και στο δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, με μισθούς πείνας, με κατάργηση ασφαλιστικών και άλλων δικαιωμάτων με συνεχείς περικοπές σε παιδεία και υγεία.

Ο δρόμος για την έστω αναιμική ανάπτυξη – που προσδοκά η κυβέρνηση – περνά μέσα από την ισοπέδωση της ζωής της λαϊκής οικογένειας που ζει στην ανασφάλεια και την αβεβαιότητα.

Ο δρόμος για την ανάπτυξη περνά μέσα από  το τσάκισμα ακόμα κι αυτού του βασικού μισθού της εξαθλίωσης που πλέον θα αποφασίζει μόνη της η κυβέρνηση για να τον πάει κάτω από 500 ευρώ, περνά μέσα από τις χιλιάδες απολύσεις στην τοπική διοίκηση, στους δήμους και στις περιφέρειες, αλλά και στην εκπαίδευση, στην υγεία, πρόνοια, από την προετοιμασία δεκάδων χιλιάδων άλλων απολύσεων που θα ακολουθήσουν.

Για την Ικαρία αυτό σημαίνει κλείσιμο της ΕΠΑΣ Ικαρίας, αφού με την κατάργηση κλάδων και ειδικοτήτων τρεις μόνιμοι εκπαιδευτικοί πετιούνται στο δρόμο, και δεκάδες μαθητές μένουν ξεκρέμαστοι.

Ο δρόμος για την ανάπτυξη που λένε τα κόμματα της αστικής τάξης, περνά μέσα από τη συγχώνευση, δηλαδή το σταδιακό κλείσιμο νοσοκομείων και δομών υγείας, την περικοπή παροχών από τα ασφαλιστικά ταμεία και κυρίως από τον ΕΟΠΥΥ.

Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει αυτό για τις ήδη εγκαταλειμμένες υγειονομικές υποδομές και υπηρεσίες του νησιού!

 Τι  σημαίνει αυτό, για το Κέντρο Υγείας στον Εύδηλο που υπηρετεί ένας από τους  9 γιατρούς με ειδικότητα που προβλέπονται.

Τι σημαίνει αυτό για τα αγροτικά ιατρεία στις Ράχες, στο Καρκινάγρι, που πρέπει να καλύψουν μια ολόκληρη περιοχή με πολλά διάσπαρτα χωριά.

Τι  σημαίνει αυτό για το Νοσοκομείο που  ήδη υπολειτουργεί λόγω των τεράστιων ελλείψεων σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό.

Τα  νέα μέτρα που προωθεί η κυβέρνηση, με το σχέδιο κατάργησης ή συγχώνευσης δημόσιων μονάδων Υγείας, που βαφτίζει «αλλαγή του ρόλου τους», σε καμιά περίπτωση δεν  αναβαθμίζουν τις δημόσιες υπηρεσίες υγείας προς τα λαϊκά στρώματα, αλλά θα οδηγήσουν σε επικίνδυνη επιδείνωση της υγείας του λαού.

 

Αποτελούν πρόκληση οι καταργήσεις δημόσιων κρεβατιών  και εργαστηρίων, η ενδεχόμενη απόλυση  μέσω της κινητικότητας – διαθεσιμότητας, του ήδη ανεπαρκούς σε αριθμό υγειονομικού προσωπικού.

Αποτελούν πρόκληση οι ελεγκτικοί μηχανισμοί στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, που θα ελέγχουν -όχι τις «σπατάλες»- αλλά την απαρέγκλιτη εναρμόνιση των παροχών στα όρια των δραστικών περικοπών της κρατικής χρηματοδότησης και των παροχών του ΕΟΠΥΥ.

 

Αλήθεια, δεν ντρέπονται; Τι σπατάλες έχουν γίνει στον τομέα υγείας στην Ικαρία, αφού γιατροί δεν υπάρχουν, νοσηλευτές δεν υπάρχουν, τα κέντρα υγείας και το νοσοκομείο δεν λειτουργούν όπως πρέπει να λειτουργήσουν;

Τι  άλλες περικοπές να κάνουν οι κάτοικοι για την υγεία τους αφού ήδη  πληρώνουν πανάκριβα φάρμακα  και εξετάσεις;

 

Τα  νέα μέτρα στην υγεία ένα και μόνο στόχο έχουν: Να ενισχύσουν τα μονοπώλια στην Υγεία και την επιχειρηματική δράση των συρρικνωμένων δημόσιων μονάδων, με ασθενείς που θα πληρώνουν ακριβά και εργαζόμενους υγειονομικούς που θα στοιχίζουν φθηνά, προκειμένου να εξασφαλίζεται η κερδοφορία των δημόσιων και ιδιωτικών νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας που θα παίζουν ρόλο επιχειρήσεων.

 

Και δω στην Ικαρία και σε όλη την  Ελλάδα πρέπει να απαιτηθεί: Καμία συγχώνευση– κατάργηση δημόσιας μονάδας υγείας, κρεβατιών και εργαστηρίων. Πλήρης κρατική χρηματοδότηση, καμία απόλυση. Προσλήψεις μόνιμου προσωπικού πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης, πλήρης και σύγχρονος ιατρικός εξοπλισμός και παροχή όλων των υπηρεσιών υγείας απολύτως δωρεάν σε όλους.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Φίλες και Φίλοι 

 

Ο δρόμος για την ανάπτυξη που προσδοκά η ΝΔ μαζί με το ΠΑΣΟΚ και την  κυβέρνησή τους περνά μέσα από  την εγκατάλειψη ολόκληρων νησιών και των κατοίκων τους.

Γιατί τι άλλο από εγκατάλειψη είναι  το γεγονός ότι ουσιαστικά δεν  υπάρχουν πλοία να καλύψουν την ακτοπλοϊκή σύνδεση της Ικαρίας, όχι μόνο με τον Πειραιά αλλά και με άλλα νησιά;

Τι  άλλο από εγκατάλειψη είναι το γεγονός ότι το λιμάνι του Εύδηλου  δεν έχει ολοκληρωθεί, ότι ο επαρχιακός δρόμος Αρμενιστή – Καρκινάγρι είναι  σχεδόνσίγουρο ότι δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ;

 

Με  το γερασμένο ΜΥΤΙΛΗΝΗ της ΝΕΛ  που έχει απλήρωτους τους ναυτεργάτες  και κάνει δέκα με δώδεκα ώρες να πιάσει λιμάνι στην Ικαρία και με το ΝΗΣΟΣ ΧΙΟΣ,αρμενίζει η χώρα προς την πολυπόθητη ανάπτυξη;

Αυτή δυστυχώς είναι η ανάπτυξη που προσδοκά η κυβέρνηση. Αυτή είναι η «Νέα Ελλάδα» του Σαμαρά όπου οι εφοπλιστές – πνιγμένοι στα κέρδη από την ασυδοσία τους – δρομολογούν πλοία κατά τα γούστα και τα κέρδη τους, δηλαδή το καλοκαίρι λόγω τουριστικής κίνησης και το χειμώνα με ένα ή κανένα πλοίο κι αυτό σαπιοκάραβο με ελάχιστα δρομολόγια και πανάκριβα εισιτήρια.

Αυτοί είναι οι εφοπλιστές, που δήθεν θα συμβάλλουν οικειοθελώς στα φορολογικά έσοδα του κράτους;

Αποτελεί  πρόκληση – ιδιαίτερα για τους κατοίκους των νησιών, τους ναυτεργάτες - να αποκαλεί ο Σαμαράς τους εφοπλιστές  «δύναμη του πατριωτισμού» - την ίδια στιγμή που το κράτος τους και οι εκάστοτε κυβερνήσεις έχουν φροντίσει να κατοχυρώσουν στο Σύνταγμα προκλητικά προνόμια, φοροαπαλλαγές και κρατικές ενισχύσεις για τους εφοπλιστές. 

Αποτελεί  διπλή πρόκληση η κυβέρνηση με το πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα που ψηφίστηκε, από τη μια να σαρώνει δικαιώματα και να στέλνει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους και από την άλλη να παρέχει νέες φοροαπαλλαγές στις εφοπλιστικές εταιρείες.

Το  αναπτυξιακό τους σχέδιο για την Ικαρία περνά μέσα από καταστροφή της φυσιογνωμίας του νησιού, με την κατασκευή γιγαντιαίου αιολικού πάρκου που θα εκταθεί σε όλη την κορυφογραμμή του νησιού που θέλει να φτιάξει ο όμιλος Μυτιληναίου.

Οι  ενεργειακές ανάγκες του νησιού και γενικότερα οι ανάγκες των κατοίκων δεν σχετίζονται με τέτοιες ιδιωτικές  επενδύσεις που μόνο κέρδη για τον μονοπωλιακό όμιλο μπορούν να αποφέρουν.

Γι  αυτό εγκαταλείπουν στη μοίρα  της την κτηνοτροφία που έχει ιδιαίτερη σημασία για την αγροτική οικονομία ειδικότερα για την οικονομία συνολικά του νησιού επειδή παράγει υψηλής διατροφικής αξίας τρόφιμα που συμβάλλουν σημαντικά στη διατροφική ανεξαρτησία και διατροφική επάρκεια του λαού μας,  χρησιμοποιεί σημαντικό μέρος της φυτικής παραγωγής και των υποπροϊόντων της σαν ζωοτροφές, αξιοποιεί άγονες χορτολιβαδικές εκτάσεις. Έχει ιδιαίτερη σημασία γιατί απασχολεί σημαντικό αριθμό ανθρώπινου δυναμικού είτε αποκλειστικά είτε συμπληρωματικά.

Τι  παραπάνω να θέλουν οι κάτοικοι της Ικαρίας, ενός νησιού της  παραμεθορίου περιοχής, να μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους;

 

Να  έχουν εισόδημα και όχι ανεργία. Με την άγρια πολιτική των κυβερνήσεων και της ΕΕ όχι μόνο συρρικνώνεται το εισόδημα και αυξάνεται η φτώχεια και ανασφάλεια αλλά καταστρέφονται παραγωγικοί τομείς λόγω της πολιτικής της ΕΕ.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Φίλοι και Φίλες

Η ιδεολογική τρομοκρατία των άλλων κομμάτων του κατεστημένου, της συγκυβέρνησης, περί «εθνικών στόχων και θυσιών» -που επαναλαμβάνεται κάθε φορά που είναι να πάρουμε μια δόση- με το πρόσχημα η χώρα να αποφύγει τη χρεοκοπία, να παραμείνει στην Ευρωζώνη, σήμερα συνεχίζεται, στη λογική της επανεκκίνησης της οικονομίας. Ενισχύεται και με την αναμονή – προσμονή της ανάκαμψης που είναι στο δρόμο και έρχεται, γιατί η χώρα  «πιάνει τους στόχους», παίρνει τα εύσημα της τρόικα.

 

Επομένως, το βασικό ζήτημα δεν είναι αν θα επιτευχθεί ή όχι η ανάπτυξη και με ποιο μείγμα πολιτικής διαχείρισης της κρίσης. Το ζήτημα δεν είναι αν η περιβόητη αυτή ανάπτυξη θα έρθει μέσα από ιδιωτικοποιήσεις και ιδιωτικές επενδύσεις ή χωρίς αυτές. Ούτε αν οι εξαγορές δημόσιων επιχειρήσεων είναι αναπτυξιακές ή αντι-αναπτυξιακές και υφεσιακές, όπως ισχυρίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.  

  Το βασικό ερώτημα είναι ανάπτυξη για ποιον, ποιον σκοπό υπηρετεί και ποιος ωφελείται από αυτήν. Άρα λοιπόν και το ζήτημα της ανάπτυξης, είναι πρώτα απ’ όλα ταξικό ζήτημα. Ποιος κερδίζει και ποιος χάνει. Η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα ή τα μονοπώλια;

Ταξικά  απαντά και ο νέος διπολισμός: και η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ. Μην σας μπερδεύουν. Για καπιταλιστική ανάπτυξη μιλούν και οι δύο. Και συμφωνούν απόλυτα, για το ποιος θα χαράξει το δρόμο της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Για τα μάτια και τα κέρδη των μονοπωλίων κονταροχτυπιούνται.

Η όποια αντιπαλότητα υπάρχει, η διαμάχη τους στη βουλή, αντανακλά τη διαμάχη που υπάρχει μέσα στους κόλπους της ίδιας της αστικής τάξης, σχετικά με το μείγμα διαχείρισης της κρίσης που πρέπει να ακολουθήσουν.

Οι  εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι επαγγελματίες και οι φτωχοί αγρότες  έζησαν από πρώτο χέρι τα προηγούμενα  χρόνια τι σημαίνει αυτός ο δρόμος, ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης.

 

Έζησαν και την προηγούμενη περίοδο των υψηλών ρυθμών ανάπτυξης και τον πακτωλό των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Μια περίοδος ανάπτυξης που συσσώρευε τεράστιο πλούτο σε μια χούφτα επιχειρηματικούς ομίλους και συνοδεύτηκε επίσης από αντιλαϊκά μέτρα σε βάρος των εργαζομένων, από την επιδείνωση της θέσης των επαγγελματιών και το ξεκλήρισμα των πιο φτωχών αγροτών.

 

Αυτή η «ανάπτυξη» μας οδήγησε στη συρρίκνωση της αγροτικής παραγωγής εξαιτίας της ΚΑΠ.

 

Αυτή η «ανάπτυξη» μας οδήγησε στη σημερινή οικονομική κρίση την οποία και καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα.

 

Αυτή η «ανάπτυξη» αποτέλεσε και την αφορμή για να επιταχυνθούν όλες οι αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις, οι μεταρρυθμίσεις όπως τις ονομάζουν, για μειώσεις στους μισθούς για ουσιαστική κατάργηση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων και για νέα προνόμια του κεφαλαίου, όχι μόνο φορολογικά και αναπτυξιακά.

Μέσα από την απελευθέρωση των αγορών, τις ιδιωτικοποιήσεις και την εμπορευματοποίηση της παιδείας, υγείας, της πρόνοιας για τη θωράκιση της περίφημης ανταγωνιστικότητας με την οποία μας έχουν γανώσει το κεφάλι και βέβαια τη στήριξη της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων.

 

Έτσι, προετοιμάζουν  την επόμενη μέρα της ανάκαμψης, που κάποια στιγμή θα έρθει, θα είναι όμως αναιμική και προσωρινή, προετοιμάζοντας τον νέο κύκλο της κρίσης.

 

Θα  είναι όμως πάνω απ’ όλα σε βάρος του λαού γιατί θα βασίζεται σε μισθούς των 400 ευρώ και σε ανύπαρκτα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, θα συμβαδίζει με υψηλά ποσοστά ανακυκλωμένης ανεργίας.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Φίλοι και φίλες

Η ΝΔ ξεκινά με την ιδεολογική τρομοκρατία  της χρεοκοπίας, της εξόδου από  την ευρωζώνη και της καταστροφής  και συνεχίζει με την καλλιέργεια  ψεύτικων ελπίδων. Οι «εθνικοί στόχοι» λένε, προϋποθέτουν  και «εθνικές θυσίες». Το ταξικό της συμφέρον η αστική τάξη, πάντα το βάφτιζε «εθνικό».  Πάντα, έτσι συνέβαινε.

 

Και όταν η ΝΔ αναφέρεται σε εθνικούς στόχους  μιλάει για τους στόχους των μεγαλοεπιχειρηματιών, των τραπεζιτών , των εφοπλιστών και των βιομηχάνων που επιδιώκουν να βγουν από την κρίση σε όφελός των κερδών τους.

 

Αυτοί θα είναι οι μεγάλοι κερδισμένοι  από  το τσάκισμα μισθών και συντάξεων, από την ανακύκλωση του 1,5 εκατομμυρίου ανέργων με τα επιδοτούμενα προγράμματα των 400 ευρώ, από το χτύπημα των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, από την εμπορευματοποίηση της υγείας, της παιδείας.

 

Γι  αυτό θέλουν τους χαμένους,  δηλαδή τους εργάτες, τους υπάλληλους, τους άνεργους, τους επαγγελματοβιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες να φαγώνονται συνεχώς μεταξύ τους. 

 

Επιδιώκουν  να φαγωθούν μεταξύ τους όσοι έχουν δουλειά με τους άνεργους, οι δημόσιοι υπάλληλοι με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα Γι αυτό και η κυβέρνηση αλλά και κάποιοι άλλοι «αριστεροί» - οι ίδιοι πολλαπλά και καλά βολεμένοι-στοχοποιούν τους δημόσιους υπάλληλους, χαρακτηρίζοντάς τους όλους ως βολεμένους, κοπανατζήδες, λαμόγια . Όχι ότι δεν υπάρχουν και τέτοιοι αρκετοί. Άλλωστε δικό τους δημιούργημα δεκαετίες τώρα είναι όλοι αυτοί.

 

Και δεν το κάνουν μόνο για να περάσουν ανώδυνα οι απολύσεις αλλά κυρίως γιατί θέλουν τους εργαζόμενους διασπασμένους, απομονωμένο τον ένα κλάδο από τον άλλο.

 

Το  ΚΚΕ όταν παλεύει ενάντια στις απολύσεις στο δημόσιο, όταν καλεί  τους εργαζόμενους σε δημόσιο και  ιδιωτικό τομέα ενιαία να αντιπαλέψουν αυτή την πολιτική, δεν το κάνει γιατί υπερασπίζεται τη λογική του ρουσφετιού, της ομηρίας αλλά γιατί υπερασπίζεται το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους τους εργαζόμενους, γιατί ξέρει πως η προοπτική βρίσκεται στην κοινή πάλη, στην κοινωνική συμμαχία.

 

 

 

Φίλοι κα φίλες

Η δυσκολία σήμερα της αστικής τάξης να χειραγωγεί, να ενσωματώνει με σταθερά κυβερνητικά  σχήματα, μονοκομματικές κυβερνήσεις  αυτοδυναμίας, αύριο μπορεί να γίνει  όπλο στα χέρια της αν τα σχέδια της για αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού δεν αποκαλυφθούν από τώρα και δεν ματαιωθούν από το ΚΚΕ και το λαϊκό κίνημα.

 Είναι  καθήκον των κομμουνιστών όχι  μόνο να τα αποκαλύψουμε αλλά και να χαλάσουμε τα σχέδια τους, να μπουν εμπόδια στην αναμόρφωση των ίδιων διεφθαρμένων, που κάθε φορά που πάει να ανακάμψει ο λαός, το κίνημα, το ΚΚΕ, ντύνονται την προβιά του φίλου, του επαναστάτη, του αριστερού, του ριζοσπάστη, παρότι δεκαετίες τώρα, ήταν μέσα στη λαμογιά, στον συμβιβασμό, στην ενσωμάτωση πότε στο ΠΑΣΟΚ, πότε στη ΝΔ, πότε στον οπορτουνισμό, στον ΣΥΝ, στον καιροσκοπισμό και αλλού.

Σήμερα, τώρα πρέπει να τους δημιουργήσουμε δυσκολίες, πριν είναι πολύ αργά. Ήδη ο λαός, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις, οι αγωνιστές, έχουν χάσει πολύτιμο χρόνο, εγκλωβισμένοι σε συνθήματα δήθεν αλλαγής, δήθεν αριστερής κατεύθυνσης.

Η αλλαγή τους είναι μόνο παραλλαγή. Με «κάλυψη- απόκρυψη- παραλλαγή», δεν οδηγούν το λαό σε νίκη, αλλά σε μια βαριά ήττα, σε νέα προδοσία, υποταγή, χάσιμο χρόνου. Δίνουν ανάσες στο σύστημα, κι όχι στο λαό που τις έχει ανάγκη.

Χρειάζεται  συνεχής αποκάλυψη, προσπάθεια ώστε να διαμορφωθούν προϋποθέσεις για συνολική αμφισβήτηση του αστικού πολιτικού συστήματος, του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος.

Οι  εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι φτωχοί αγρότες οι νέοι και οι γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων αξιοποιώντας την πείρα τους μπορούν σήμερα να καταλαβαίνουν ότι η ΝΔ είναι ο ένας πόλος της αστικής διαχείρισης και ο ΣΥΡΙΖΑ μετεξελίσσεται στον άλλο πόλο, τη σοσιαλδημοκρατία, στη θέση του παλιού ΠΑΣΟΚ και μάλιστα φτιαγμένου από τα ίδια υλικά και με τα ίδια πρόσωπα της γνωστής συνδικαλιστικής και πολιτικής γραφειοκρατίας, που τόσο την έχουμε πληρώσει χρόνια τώρα.

Η δημιουργία του δίπολου ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ προϋποθέτει βέβαια και διαφωνίες, που προφανώς μπερδεύουν και εμφανίζονται έντεχνα ως αξεπέραστες και μεγάλες. Μάλιστα, προϋποθέτει εκτός από απλές διαφωνίες και κάποια οξύτατη αντιπαράθεση μέσα στη βουλή με τις γνωστές από το παρελθόν κορώνες, όταν ο δικομματισμός τότε εκφραζόταν από την κάλπικη αντιπαράθεση ΝΔ- ΠΑΣΟΚ, που στην πραγματικότητα και τότε και σήμερα μεταξύ ΝΔ- ΣΥΡΙΖΑ είναι αντιπαράθεση μερίδων της αστικής τάξης.

Η ουσία  όμως είναι ότι καθόλου αυτές δεν αφορούν την βασική κατεύθυνση, την έξοδο δηλαδή από την κρίση προς όφελος του κεφαλαίου και όχι του λαού.

Επιμένουμε  σε αυτό το ζήτημα, κι ας ενοχλούνται όσο θέλουν κάποιοι λέγοντας ότι το ΚΚΕ, «έβαλε πάλι την κασέτα».

Η πείρα  από την αντιπαράθεση ανάμεσα  στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, των δύο  κομμάτων δηλαδή του δικομματισμού που κυβέρνησε τις προηγούμενες δεκαετίες εναλλάξ, είναι πολύτιμη.

Και μόνο να σκεφτεί κανείς ότι τα δύο αυτά κόμματα τώρα συγκυβερνούν! Πολύ απλά, γιατί με αυτόν τον τρόπο, στη δεδομένη φάση, εξυπηρετούν το αστικό πολιτικό σύστημα.

Την ίδια κατάληξη, πορεία θα έχει και η  σημερινή αξιωματική αντιπολίτευση  και μάλιστα πολύ πιο σύντομα, αφού σήμερα οι εξελίξεις είναι πιο γοργές, τις επιταχύνει και η ίδια η κρίση του καπιταλισμού.

Και δεν χρειαζόταν για να το πούμε αυτό, η επιστολή και τα εύσημα του Προέδρου του ΣΕΒ που συγχαίρει το ΣΥΡΙΖΑ γιατί έγινε ενιαίο κόμμα. Δεν χρειαζόταν το κάλεσμα του Δασκαλόπουλου προς το ΣΥΡΙΖΑ «όλοι μαζί να γίνουμε πιο ρεαλιστικοί,  πιο ριζοσπαστικοί»! 

 

Ο «ρεαλισμός» του ΣΥΡΙΖΑ, είναι ο ρεαλισμός του ΣΕΒ, της «υγιούς» δήθεν επιχειρηματικότητας, που εφαρμόζοντας όλους τους αντεργατικούς νόμους πριν και μετά το μνημόνιο, θα ανακάμψει με όρους φυσικά ανταγωνιστικότητας και υψηλής κερδοφορίας.

 

Ο «ρεαλισμός» του ΣΕΒ είναι ο ρεαλισμός της ΕΕ που ο ΣΥΡΙΖΑ προσκυνά.

Αυτής της ΕΕ που σε όλες τις χώρες -με ή χωρίς μνημόνια- καταδικάζει τους λαούς στη ανεργία και στη φτώχεια.

 

Είναι ο ρεαλισμός της κωλοτούμπας  που απ’ την «ακύρωση» των μνημονίων, περνάει για λίγο από την «αναστολή», για να καταλήξει στην «επαναδιαπραγμάτευση» των δανειακών συμβάσεων!

 

Ο «ριζοσπαστισμός» του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο ριζοσπαστισμός ενός κινήματος που παζαρεύει πόσα θα χάσει, προσαρμόζει τους μισθούς και τα δικαιώματα σε συνθήκες κρίσης, καλλιεργεί ψεύτικές ελπίδες και αυταπάτες ότι μπορεί το κεφάλαιο να έχει κέρδη και ο εργάτης δικαιώματα.

Είναι ο «ριζοσπαστισμός» ενός κινήματος που υπονομεύει ακόμα και τις απεργίες που αποφασίζει, που οδηγεί σε άμαζες συγκεντρώσεις και σε μαζικές απεργοσπασίες μελών και στελεχών του, την ίδια ώρα που απαιτεί να πέσει η κυβέρνηση, αλλά να μείνει άθιχτη η εξουσία των μονοπωλίων.

 

Ο «ρεαλισμός» και ο «ριζοσπαστισμός» του ΣΥΡΙΖΑ είναι βασικά  συστατικά μιας διαφορετικής συνταγής διαχείρισης της κρίσης προς όφελος των  μονοπωλίων.

 

Γι  αυτό αναπαράγει τα περί κατοχής και  υποτέλειας, για να αθωώσει, να «βγάλει  λάδι» μέρος της αστικής τάξης  που βλέπει καλύτερα να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά της με συνταγή ΣΥΡΙΖΑ, με άλλες ιμπεριαλιστικές συμμαχίες.

Βλέπει  τη «μπότα» της Μέρκελ, αλλά αγνοεί τη «μπότα» συγκεκριμένων μονοπωλιακών ομίλων, της ελληνικής αστικής  τάξης που και με μνημόνια και  χωρίς αυτά θησαυρίζουν, ξεζουμίζοντας το λαό.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

 

Μέσα  σε αυτές τις συνθήκες και κάτω από τα θολά αντιμνημονιακά δήθεν  συνθήματα, της λογικής που καλλιεργεί η αντίδραση «όλοι ίδιοι είναι», βρήκε την ευκαιρία να εκκολαφθεί το «αυγό του φιδιού», να σηκώσει κεφάλι το ναζιστικό τέρας, που ο λαός μας έδωσε πολλά θύματα και πολλούς αγώνες, με πρωτοπόρους και τους Ικαριώτες κομμουνιστές για να το τσακίσει.

 

Το  παράδειγμα των πατεράδων και  των παππούδων μας πρέπει να ακολουθήσουμε  και σήμερα.

 

Το  ναζιστικό έκτρωμα της ΧΑ και όποιο άλλο εμφανίζεται από δω και πέρα πρέπει το λαϊκό κίνημα να το αντιμετωπίσει. Να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι, πουθενά σε όλη τη χώρα.

 

Να  κρυφτούν στα λαγούμια τους, μέχρι το σύστημα που τους γεννά να ανατραπεί οριστικά, για να εξαφανιστούν μια και καλή στα λαγούμια της ιστορίας, όταν η ανθρωπότητα περάσει οριστικά και αμετάκλητα αυτή τη φορά από την προϊστορία της στην πραγματική ιστορία, με τον λαό και τη νεολαία, να απολαμβάνουν την ευημερία, την ευτυχία, την ειρήνη, την αλληλεγγύη.

 

Φίλες και Φίλοι 

Το  ΚΚΕ, σ’ αυτές τις συνθήκες που  ο καθένας μπορεί να χάνει τη γη κάτω από τα πόδια του, που κανείς δεν ξέρει τι του ξημερώνει, που  η αισιοδοξία για το μέλλον ακούγεται  ως υπερβολή, σ’ αυτές τις συνθήκες, το ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά,  κατηγορηματικά: Υπάρχει φιλολαϊκή λύση εξόδου από την κρίση.

Αυτή είναι η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ, η μόνη ρεαλιστική που συμφέρει την πλειοψηφία του ελληνικού λαού, τη λαϊκή πλειοψηφία που σήμερα υποφέρει.

Βασική προϋπόθεση; Ο λαός – η κυβέρνησή του - η εξουσία του, να έχει στα χέρια της τα εργαλεία εκείνα που θα ανακόψουν τον κατήφορο και την καταστροφή και θα δημιουργούν προϋποθέσεις για τη λαϊκή ευημερία:

 

Δηλαδή, αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση με μονομερή διαγραφή όλου του χρέους, κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, με κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, επιστημονικό πανεθνικό σχεδιασμό, εργατικό λαϊκό έλεγχο για να ικανοποιηθούν διευρυμένες λαϊκές ανάγκες, να προωθηθεί η αμοιβαία επωφελή ισότιμη συνεργασία με άλλες χώρες.

Το  ΚΚΕ λέει καθαρά, αποφασιστικά, κατηγορηματικά:

 Μπορούμε  να καθυστερήσουμε επώδυνα αντιλαϊκά  μέτρα, μπορούμε να φρενάρουμε  άλλα, κυρίως μπορούμε να ανοίξουμε  το δρόμο για ριζικές αλλαγές  αύριο. Το θέμα τελικά όμως  είναι να τα ανατρέψουμε υπέρ  του λαού.

Μπορούμε  να ζήσουμε καλύτερα εμείς και  οι οικογένειές μας, τα παιδιά μας, μπορούμε να αλλάξουμε τη ζωή μας.

Τη  βεβαιότητα αυτή την αντλούμε από  τη μεγάλη εμπιστοσύνη που έχουμε στην εργατική τάξη, στο λαό μας, από την ακλόνητη πίστη στο δίκιο του αγώνα μας.

Αυτή  τη συζήτηση γύρω από την πολιτική πρόταση διεξόδου του κόμματος μας, θέλουμε να ανοίξουμε με ένα πλατύ  πολιτικό άνοιγμα παντού στους τόπους δουλειάς, στα χωριά, στις γειτονιές .

Να συζητήσουμε το τι χρειάζεται να γίνει και πώς θα το πετύχουμε.

 

Συντρόφισσες  και σύντροφοι

Φίλες και Φίλοι 

 

Μπορούμε  να μιλάμε ώρες για τα προβλήματα που  αντιμετωπίζει η λαϊκή οικογένεια που καθημερινά δίνει τη μάχη της  επιβίωσης, και δω στην Ικαρία.

 

Το  βασικό όμως είναι τι προτάσεις καταθέτει  η κάθε πολιτική δύναμη.

 

Η πολιτική πρόταση διεξόδου του ΚΚΕ που  ξεκινά με τη συγκρότηση της Λαϊκής Συμμαχίας -  συμμαχίας που αγκαλιάζει τη λαϊκή πλειοψηφία γιατί πλειοψηφία είναι οι εργάτες, οι αγρότες οι αυτοπασχολούμενοι  οι γυναίκες και τα παιδιά τους, απαντά και στο σήμερα και στο αύριο.

 

Απαντά  σήμερα στις αγωνίες, στα βάσανα του  αγρότη που ξεκληρίζεται, του εργάτη που δίνει μάχη για το μεροκάματο, του αυτοαπασχολούμενου που παλεύει με τα χρέη και το λουκέτο, απαντά γιατί σήμερα μπορεί να παλέψει για μικρές ανάσες επιβίωσης, αλλά κυρίως μπορεί να ανοίξει δρόμους γιατί η πάλη της έχει κατεύθυνση και προοπτική την αλλαγή τάξης στην εξουσία.

 

Ποιος δεν καταλαβαίνει σήμερα ότι ο  αγρότης, ο κτηνοτρόφος στην Ικαρία και ο εργάτης, ο υπάλληλος  ο άνεργος έχουν τα ίδια προβλήματα, τις ίδιες αγωνίες, βράζουν στο ίδιο καζάνι; 

 

Θέλουν  πρώτα απ’ όλα να ζήσουν και  να δουλέψουν, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους στο όμορφο τόπο που γεννήθηκαν και αγαπούν, στο νησί τους στην Ικαρία.

 

Η απάντηση δεν είναι ο καθένας μόνος  αλλά όλοι μαζί σε συμμαχία, στη Λαϊκή Συμμαχία που έχει αντικαπιταλιστικό αντιμονοπωλιακό χαρακτήρα και προσανατολισμό.

 

Εκεί μπορεί να συναντηθεί ο αγρότης μέσα από τον αγροτικό σύλλογο την ΠΑΣΥ, με τον εργάτη μέσα από το σωματείο το ΠΑΜΕ με τον αυτοαπασχολούμενο μέσα από την ΠΑΣΕΒΕ, τη γυναίκα μέσα από τον σύλλογο και την επιτροπή της ΟΓΕ.

Εκεί μπορεί να ενοποιηθεί ο αγώνας τους που είναι κοινός γιατί κοινός είναι ο εχθρός το σύστημα, ο καπιταλισμός, τα μονοπώλια.

 

Απευθύνουμε κάλεσμα για συμπόρευση με το ΚΚΕ, για στήριξη της Λαϊκής Συμμαχίας.

 

Θα  το επαναλάβουμε.

 

Δεν απαιτούμε την πλήρη συμφωνία με το Πρόγραμμα του ΚΚΕ. Θέλουμε  να μιλήσουμε και να καταλήξουμε  μέσα στο κίνημα, να ενισχύσουμε  την κοινωνική συμμαχία, πάνω στη  βάση του ποιες είναι οι αιτίες που φθάσαμε εδώ, ποιος είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει το κίνημα, η συμμαχία, για να μην ενσωματωθεί, για να μπορέσει να βαδίσει νικηφόρα στην κατάκτηση της δικής της εξουσίας, με πρωταγωνιστή το λαό, με πρωτοπορία την εργατική τάξη, με το ΚΚΕ μπροστάρη και πανταχού παρόν!

 

Σήμερα  υπάρχει μια βάση, και μπορεί να ενισχυθεί παραπέρα η κοινωνική  συμμαχία ανάμεσα στο ΠΑΜΕ, την  ΠΑΣΥ, την ΠΑΣΕΒΕ, την ΟΓΕ, το ΜΑΣ.

 

Ο λαός τώρα πρέπει να προτάξει την ικανοποίηση  των σύγχρονων δικαιωμάτων και  αναγκών του, με βάση τις δυνατότητες της εποχής, της επιστήμης.

- Τη σταθερή εργασία για όλους, σε ανθρώπινες και ασφαλείς συνθήκες, με διευρυμένο ελεύθερο χρόνο. Την κατάργηση κάθε είδους και μορφής ελαστικής – προσωρινής εργασίας. Τη διασφάλιση του λαϊκού εισοδήματος. Τη σύγχρονη Κοινωνική Ασφάλιση. Τη δραστική μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.

- Τις υψηλού επιπέδου δημόσιες δωρεάν παροχές στην Υγεία, στην Παιδεία, στην Πρόνοια, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας σ’ αυτούς τους τομείς. Τη μετατροπή του αθλητισμού και του πολιτισμού από εμπορεύματα σε δικαιώματα. Τη διασφάλιση της διατροφικής επάρκειας του λαού μας.

- Την αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, την ανάπτυξη των ζωτικών υποδομών που αφορούν στην αντισεισμική και αντιπλημμυρική θωράκιση, την πυροπροστασία, την προστασία του περιβάλλοντος.

_ Την  απεμπλοκή από ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, λυκοσυμμαχίες, επιθετικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ιμπεριαλιστικούς πολέμους, ιδιαίτερα σήμερα που σε συνθήκες διεθνούς καπιταλιστικής κρίσης, οξύνονται οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί, για το μοίρασμα των αγορών, για τον έλεγχο των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας και στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Μέση Ανατολή, ευρύτερα στην περιοχή μας.

 

Όλα αυτά βέβαια, απαιτούν και ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας. Ανάπτυξη με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες και όχι τις ανάγκες των μονοπωλίων, άλλη κοινωνική οργάνωση.

 

Αυτή  η εξουσία απαιτεί κοινωνικοποίηση  των μονοπωλίων, αγροτικό παραγωγικό συνεταιρισμό που καμία σχέση  δεν έχει με τον σημερινό στα πλαίσια του καπιταλισμού, χρειάζεται επιστημονικό κεντρικό σχεδιασμό.

 

Χρειάζονται νέοι θεσμοί, που θα διασφαλίζουν τη συμμετοχή των εργαζομένων, της  νεολαίας, των γυναικών στη διοίκηση του λαϊκού κράτους, τον εργατικό κοινωνικό έλεγχο από κάτω προς τα πάνω, με πυρήνα τη συνέλευση στον τόπο δουλειάς.

 

Αυτός είναι ο δρόμος της πραγματικής  διεξόδου για το λαό, αναγκαίος, ώριμος και ρεαλιστικός όσο ποτέ, που  οι λαϊκές δυνάμεις αξίζει να παλέψουν, με τη δική τους Συμμαχία, μαζί με το ΚΚΕ, κόντρα στα μονοπώλια, στα κόμματά τους και στους μηχανισμούς τους.

Μόνο  σε αυτόν τον αγώνα οι θυσίες πιάνουν  τόπο.

Έχουμε  τη δύναμη, έχουμε την πείρα να ξεπεράσουμε  τις δυσκολίες.

Είμαστε σίγουροι ότι όσο πιο γρήγορα  βρεθούμε στην κοινή δράση και  πάλη, τόσο πιο γρήγορα θα αναδειχτεί η μεγάλη δύναμη του λαού να αντιπαλέψει και να χαράξει ένα νέο δρόμο ανάπτυξης για τις δικές του ανάγκες.

 

Συντρόφισσες και σύντροφοι

 

Προχωράμε μπροστά. Πιο αποφασιστικά.

 

Έχουμε  μαζί μας τις παρακαταθήκες των αγωνιστών της Εθνικής μας Αντίστασης, του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ, της ΕΠΟΝ, του ηρωικού Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας.  Των μετέπειτα δημοκρατικών αγώνων, της αντιδικτατορικής πάλης, της ανειρήνευτης ταξικής πάλης.

Έχουμε  μαζί μας τη δυναμική της νεολαίας, της μαχητικής πρωτοπορίας στη  νεολαία, της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας.

Δεν πετάμε στα σύννεφα. Ξέρουμε τις  δυσκολίες. Θα αντιμετωπίσουμε τις  δυσκολίες.

Στηριζόμαστε  στην μεγάλη πείρα του Κόμματος. Στην αλύγιστη πάλη μας.

Οι  κομμουνιστές δεν δειλιάζουν ποτέ. Δεν λυγάνε. Αντιμετωπίζουν κατάματα την πραγματικότητα. Αναμετριούνται με τις δυσκολίες σε όλες τις καμπές και τις στροφές της πάλης.

Θα  τα καταφέρουμε. Είναι ανεξάντλητες οι δυνάμεις του λαού μας, της νεολαίας μας.

 

Εμπρός  λαέ μη σκύβεις το κεφάλι με το ΚΚΕ  επίθεση και πάλι!