Ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα στον Άγιο Κήρυκο

Από την Ικαρία όπου περιόδευε, και απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών, η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, τόνισε: «Σημασία έχει τι θα βγάλουν οι εκλογές. Διάφοροι λένε να μη γίνουν πρόωρα εκλογές. Ισα ίσα, ας γίνουν πρόωρα.

Αμα αυτή τη στιγμή οι εκλογές γίνονται ακριβώς επειδή έχει στριμωχτεί το πολιτικό σύστημα, γιατί να μη γίνουν εκλογές και να αξιοποιηθούν από το λαό; Και αν δε βγει αυτοδύναμη κυβέρνηση, ας γίνουν και δεύτερες εκλογές.  Δηλαδή, τι να φοβηθούμε, τη λαϊκή παρέμβαση; Δεν καταλαβαίνω. Δεν είναι και τίποτα τραγικό. Πας και ψηφίζεις μία μέρα. Το θέμα είναι τι θα βγάλουν οι εκλογές. Φυσικά, τώρα γίνονται διάφορα παιχνίδια. Θέλουν να ξέρουν ποιο θα είναι το πρώτο και ποιο θα είναι το δεύτερο κόμμα. Δε θα γίνει μεν αυτοδυναμία - έτσι δείχνει - και γι' αυτούς έχει σημασία στις επόμενες εκλογές ποιο κόμμα θα 'ρθει πρώτο.  Δηλαδή, αν η ΝΔ ήταν βέβαιη ότι βγαίνει πρώτο κόμμα, έστω και χωρίς αυτοδύναμη κυβέρνηση, θα τις έκανε τις εκλογές. Και μετά με τον αέρα του πρώτου κόμματος θα πιέσει τον κόσμο, θα πει - το έκανε άλλωστε - "Καραμανλής ή χάος", "συσπειρωθείτε και ψηφίστε". Το ίδιο κάνει και το ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, αν έρθει πρώτο κόμμα θα το πει αυτό στη δεύτερη εκλογική μάχη, όπου με μία ψήφο το πρώτο κόμμα παίρνει το πριμ των 50 εδρών».                                  

Προσπαθούν να ανασυστήσουν τη λαβωμένη δικομματική εναλλαγή

«Και θα φέρουν τώρα και την ψήφο των μεταναστών. Ούτε ελληνικά δε μιλάνε. Τρίτη και τέταρτη γενιά και τους δίνει το δικαίωμα να ψηφίζουν. Ψηφίζει ο άλλος από την Αυστραλία και τις ΗΠΑ που ζει εκεί πενήντα χρόνια και εκατό και θα καθορίζει την ψήφο στην Ελλάδα και τους βουλευτές. Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα. Βεβαίως Ελληνες είναι, εμείς δεν έχουμε εναντίον τους τίποτα. Αλλά μιλάμε τώρα για ανθρώπους, που είναι και ξεκομμένοι από την Ελλάδα.Ο Γερμανός μετανάστης είχε επαφή με την Ελλάδα. Για σκέψου να έρθουν, να ψηφίζουν ένα - δύο εκατομμύρια, να κλείσουν οι κάλπες και να περιμένεις να έρθει η ψήφος των μεταναστών. Διότι, το λέω με την ευκαιρία, και στη Γαλλία υπάρχει αυτό, αλλά έχει λίγους μετανάστες. Η Γερμανία πόσους Γερμανούς μετανάστες έχει; Είναι λίγοι. Οι χώρες που έχουν μεγάλο μεταναστευτικό πληθυσμό είναι η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Τουρκία. Εχει μετανάστες τώρα η Σουηδία; Αυτοί που ζουν έξω κυρίως είναι διευθυντές πολυεθνικών, υπάλληλοι στις πολυεθνικές επιχειρήσεις. Επομένως, είναι ένα πρόβλημα. Βλέπετε το πολιτικό σύστημα έχει τις μανούβρες του. Για να δούμε, θα το ψηφίσουν; Αυτό για να περάσει θέλει 180 ψήφους. Αλλά θα έχουμε ουσιαστική αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος. Δηλαδή, να σας το πω με ένα παράδειγμα: Σκεφτείτε να έρθουνε 5.000, όχι Ικαριώτες, αλλά ας πούμε από την Αρτα, την Αιτωλοακαρνανία και παραμονές εκλογών να ψηφίσουν εδώ.  Και μάλιστα αυτοί θα ψηφίζουν από τα σπίτια τους. Δε θα έρχονται καν στην Ελλάδα. Θα ψηφίζουν εδώ ας πούμε για τον Αγιο Κήρυκο ή για τον Εύδηλο. Ασχετο. Αυτοί θα ψηφίζουν έξω. Ποιος μπορεί να ελέγξει την ψήφο έξω; Αυτών που ψηφίζουν στο Σικάγο, στο Σίδνεϊ και τα λοιπά; Μπορείς να την ελέγξεις; Στα προξενεία, οι προξενικές αρχές θα είναι οι εκλογικές επιτροπές. Καταλαβαίνετε;          

Βλέπετε, λοιπόν, ότι το σύστημα έχει πάθει ρωγμές, έχει λαβωθεί η δικομματική εναλλαγή, αλλά προσπαθούν να την ανασυστήσουν με διάφορους τρόπους. Είτε με αυτούς που να μείνουν μονοκομματικές κυβερνήσεις, είτε να φτιάξουν κυβερνήσεις με ολίγη συνεργασία μεταβατικά, μέχρι να ξαναγυρίσει πάλι δικομματική εναλλαγή. Ας κάνουν τις εκλογές όποτε να 'ναι. Εμείς τουλάχιστον λέμε καλοδεχούμενες, αλλά δεν πρόκειται να σταματήσουμε τη δράση για τα λαϊκά προβλήματα στο όνομα, ας πούμε, ότι πάμε για εκλογές».

Να βάλουμε τον πήχη όσο γίνεται πιο ψηλά

Ασφυκτικά γεμάτο το κλειστό γυμναστήριο στον Αγιο Κήρυκο

Μια διαδρομή των πιο λαμπρών σελίδων που έγραψε το ΚΚΕ, στις οποίες έχει να αναδείξει το «μαζικό ηρωισμό» που μέχρι και σήμερα παραμένει πρωτόγνωρος, ανέδειξε στην αρχή της ομιλίας της στον Αγιο Κήρυκο η Αλέκα Παπαρήγα.«Αυτός ο μαζικός ηρωισμός οφείλεται στο γεγονός ότι, πάνω από όλα, κομμουνιστής σημαίνει αυτός που σε οποιεσδήποτε συνθήκες παλεύει για την κατάργηση της ταξικής εκμετάλλευσης, την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος, παλεύει για το σοσιαλισμό, κομμουνισμό. Αυτό το όραμα, που έγινε πραγματικότητα και έδωσε πολλά πράγματα στον 20ό αιώνα, είναι αυτό που μπορεί να καλλιεργήσει αυτό το είδος της αυτοθυσίας του μαζικού ηρωισμού», ανέφερε τονίζοντας ότι σε τούτο το νησί «έχετε πάμπολλα τέτοια παραδείγματα και δεν είναι τυχαίο που του απονεμήθηκε ο τίτλος: Ικαρία - κόκκινος βράχος».Επισήμανε ότι αυτή ακριβώς την Ιστορία του ΚΚΕ, που γράφτηκε από το 1918 ως σήμερα, πρέπει να την «προσεγγίσουμε σαν μια μεγάλη απαίτηση από τον εαυτό μας ότι από εδώ και μπρος να βάλουμε όπου γίνεται πιο ψηλά τον πήχη. Την απαίτηση από τον εαυτό μας σε ηρωισμό, αλλά και ικανότητα, σε προσφορά και γνώση που μετατρέπεται σε ικανότητα». Αναφέρθηκε σε σταθμούς της πολύτιμης και αναντικατάστατης προσφοράς του ΚΚΕ στην εργατική τάξη και στο λαό, ακόμα και όταν, κάτω από αντικειμενικές συνθήκες και δυσκολίες, οι δυνάμεις του ήταν «μετρημένες», όπως όταν έγινε η ηγετική δύναμη του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ που χάραξε τη γραμμή του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Σε επιλογές δύσκολες, όπως της συγκρότησης και της μάχης του ΔΣΕ. Αγώνας που ήταν καθαρά ταξικός και μάλιστα ένοπλος. Σε στιγμές όπου η αποφασιστικότητα και η πρωτοβουλία του ΚΚΕ, σε συνδυασμό με τη σωστή πολιτική του επιλογή, έσωσε το λαό και τον τόπο ή έδωσε τέτοια προσφορά, που πέρασε μέσα στις κατακτήσεις του λαού, έδωσε μία δυναμική στο λαϊκό κίνημα.  Και τόνισε ότι αυτή η Ιστορία του Κόμματος ήταν που βοήθησε εκείνους που κράτησαν την περίοδο 1989 - 1991 με αποκορύφωμα το 1991, όταν το ΚΚΕ δέχτηκε μία πρωτόγνωρη επίθεση, γιατί για πρώτη φορά είχε να αντιμετωπίσει την απρόσμενη νίκη της αντεπανάστασης, την παγκόσμια υποχώρηση του εργατικού, κομμουνιστικού κινήματος.

«Οχι μόνο - συνέχισε - κρατήσαμε, ανασυγκροτηθήκαμε και έχουμε προγραμματική, ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική ανασυγκρότηση, μέσα σε απίστευτα δύσκολες συνθήκες. Αυτή η ανασυγκρότηση σαφώς έγινε γιατί είχαμε πίσω μια μεγάλη λαμπρή ιστορία του Κόμματός μας, που μας κράτησε, και η απόφασή μας να μην εγκαταλείψουμε την ιδεολογία και τις αρχές μας. Τα λέμε όλα αυτά γιατί ακριβώς πρέπει να βάλουμε τον πήχη πιο ψηλά».

Συνέδριο αντεπίθεσης

Οπως σημείωσε, ο πήχης πρέπει να μπει ψηλά γιατί ταυτόχρονα με το αποκορύφωμα του γιορτασμού των 90 χρόνων του Κόμματος, την Κυριακή το ΚΚΕ εισέρχεται επίσημα στην προσυνεδριακή περίοδο του 18ου Συνεδρίου του, το οποίο έχει το σύνθημα «ΚΚΕ ισχυρό - 18ο Συνέδριο, Συνέδριο αντεπίθεσης». Ειδικά για το σύνθημα της αντεπίθεσης επισήμανε: «Εχει κεντρικό άξονα ΚΚΕ ισχυρό, αλλά έχει και πάρα πολλές πλευρές. Και αρχίζοντας από τον εαυτό μας, αντεπίθεση σημαίνει συναίσθηση και περηφάνια για ό,τι καταφέραμε ως τώρα, αλλά και πάρα πολύ αυστηρό μάτι και απαιτητικότητα». Εξηγώντας τα νέα καθήκοντα που μπαίνουν μπροστά στο ΚΚΕ για να ανταποκριθεί στις εξελίξεις, ανέφερε ότι «αντεπίθεση σημαίνει να εξαλείψουμε ελλείψεις και αδυναμίες που έχουμε. Να μην δικαιολογούμε εύκολα, σφάλματα, αδυναμίες, καμιά φορά ολιγωρίες, μειωμένη προσφορά. Σημαίνει ότι πρέπει να έχουμε συνείδηση ότι σήμερα πρέπει να έχουμε υψηλό ιδεολογικοπολιτικό επίπεδο, υψηλή κατάρτιση, για να αντιμετωπίσουμε τις δυνατότητες που έχουμε μπροστά μας, αλλά και τα νέα εμπόδια και δυσκολίες», που θα προβάλλει ο ταξικός αντίπαλος. «Η απαιτητικότητα και η κριτική για τον εαυτό μας - συνέχισε - πρέπει να ανέβουν στα ύψη γιατί η εργατική τάξη και ο λαός περιμένει από εμάς. Αντεπίθεση σημαίνει ισχυρό ΚΚΕ, και δεν μπορεί να γίνει αλλιώς, από το να έχει αναπτύξει γερές μαζικές οργανώσεις στην εργατική τάξη, στους τόπους δουλειάς, στους κλάδους παντού.Να ανταποκριθούμε στην ανάγκη το εργατικό κίνημα να γίνει το πρώτο κίνημα αντεπίθεσης στα νέα μέτρα που έρχονται, το εργατικό κίνημα να γίνει το κίνημα εκείνο που θα πάρει πρωτοβουλία για την κοινωνική συμμαχία με τη φτωχή αγροτιά και τους φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, με όλους εκείνους που είναι θύματα της ΝΔ σήμερα, του ΠΑΣΟΚ χτες, της Ευρωπαϊκής Ενωσης διαχρονικά, του ΝΑΤΟ, του ιμπεριαλισμού επίσης διαχρονικά».  Αντεπίθεση σημαίνει ακόμα μεγαλύτερη ικανότητα συσπείρωσης στους εργαζόμενους, «σημαίνει δουλειά για να γίνει πραγματικότητα το μεγάλο εργαλείο του αγώνα η συγκρότηση του Αντιιμπεριαλιστικού, Αντιμονοπωλιακού Μετώπου». «Αντεπίθεση σημαίνει να πάμε πλατιά τις θέσεις μας, τα συμπεράσματά μας στο λαό». «Σημαίνει, η πρόταση που κάνουμε στο λαό, που είναι πρόταση συμμαχίας για το μέτωπο, για τη λαϊκή εξουσία, για τη λαϊκή οικονομία να πάει πλατιά, να αναμετρηθεί, αν θέλετε, με υπαρκτές προκαταλήψεις και φοβίες που υπάρχουν».Αντεπίθεση σημαίνει ευθύνη απέναντι στη νεολαία και το νεολαιίστικο κίνημα. Αντεπίθεση σημαίνει πιο αποφασιστική στήριξη και βοήθεια της ΚΝΕ».

Υπάρχουν παγίδες και αναχώματα

Ξεκαθάρισε ότι ο λαός πρέπει να ξεμπερδέψει με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ λέγοντας ότι «έχουν τελειώσει αυτά τα κόμματα, δεν αλλάζουν». Υπογράμμισε ότι «υπάρχουν παγίδες τα αναχώματα» και σημείωσε: «Αριστεροί άνθρωποι που δεν είναι κομμουνιστές είναι πολλοί και αν θέλετε και με κάποιες προκαταλήψεις και ερωτήματα απέναντι στο Κόμμα. Με αυτούς θέλουμε να πάμε μαζί. Αλλο πράγμα αυτό και άλλο ο οργανωμένος οπορτουνισμός, ο ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ. Δεν πρέπει να μειώσουμε ποτέ την επαγρύπνησή μας απέναντι στον οπορτουνισμό, γιατί ακριβώς είναι η πίεση -πολιτική, ιδεολογική - του αντίπαλου μέσα στις γραμμές του κινήματος».

Κατέληξε τονίζοντας: «Τιμάμε τα 90 χρόνια του Κόμματος, χαιρετίζουμε τα 40 χρόνια της ΚΝΕ λέγοντας το εξής πράγμα: Διδασκόμαστε, διδασκόμαστε, διδασκόμαστε! Αυτό δεν πρέπει ποτέ να το ξεχάσουμε». «Ο πήχης και ειδικά εδώ στην Ικαρία πρέπει να μπει πολύ ψηλά. Διαφορετικά δε θα ανταποκριθούμε στις προσδοκίες του λαού, που σήμερα είναι ακόμα περισσότερες από πριν».

Η Παιδεία να γίνει υπόθεση παλλαϊκής πάλης

Αποσπάσματα από την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ σε εκπαιδευτικούς και γονείς μαθητών του ΓΕΛ και του ΕΠΑΛ Ευδήλου Ικαρίας

Σε εκπαιδευτικούς και γονείς μαθητών του ΓΕΛ και του ΕΠΑΛ Ευδήλου Ικαρίας μίλησε χτες το πρωί η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, που ολοκλήρωσε την επίσκεψή της στο νησί. Η ομιλήτρια αναφέρθηκε σε όλα τα ζητήματα που απασχολούν εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές και αφορούν στα εργασιακά προβλήματα, στο περιεχόμενο της μάθησης, κ.ά. Παραθέτουμε ορισμένα αποσπάσματα της ομιλίας της: «Υπάρχει για τους εκπαιδευτικούς μία μεγάλη ιδιομορφία. Αν δούμε την τυπική εργασιακή πλευρά, ο εκπαιδευτικός είναι δημόσιος υπάλληλος και μάλιστα σε έναν ιδεολογικό μηχανισμό του κράτους. Διότι η Παιδεία μορφώνει με βάση την κυρίαρχη αντίληψη. Και όταν η κυρίαρχη αντίληψη, κατά τη δική μας γνώμη, δεν είναι η καλή, ή σωστή, πάρτε το όπως θέλετε, αντικειμενικά ο εκπαιδευτικός είναι φορέας όλων αυτών των κυρίαρχων ιδεών. Από την άλλη πλευρά ο εκπαιδευτικός επειδή προέρχεται πολλές φορές από εργατικά - λαϊκά στρώματα, επειδή ο χώρος πια δεν είναι ένας απλά δημοσιοϋπαλληλικός, έρχεται σε επαφή με τα παιδιά, έχει τη δυνατότητα και πρέπει να αντισταθεί, δηλαδή να μη γίνεται ένα γρανάζι του συστήματος. Υπάρχει απόδειξη και στο παρελθόν και στην ιστορία των εκπαιδευτικών, ότι οι εκπαιδευτικοί μπορούν να αντισταθούν».

Για τα προβλήματα που αφορούν στις συνθήκες δουλειάς των εκπαιδευτικών η Αλ. Παπαρήγα σημείωσε: «Για μας είναι ένα το κρατούμενο τα οικονομικά προβλήματα των εκπαιδευτικών. Ο εκπαιδευτικός αντικειμενικά δεν κάνει δουλειά μόνο μέσα στο σχολείο. Υποχρεωτικά, αν θέλει να ανανεώνει τις γνώσεις του, να ανανεώνεται και να μη γίνεται ένα μεγάφωνο, πρέπει να δουλέψει στο σπίτι.                  Οι συνθήκες ζωής και δουλειάς του εκπαιδευτικού να είναι τέτοιες, που όταν μπαίνει στην τάξη να μπαίνει με κέφι και όρεξη και όχι απλώς να βγάλει το ωράριο που έχει.    Γι' αυτό ο κατώτατος μισθός που προτείνουμε για τους εκπαιδευτικούς είναι παραπάνω από 200 ευρώ από τον κατώτατο μισθό που προτείνουμε σε άλλους εργατοϋπαλλήλους. Δε θεωρούμε τους εκπαιδευτικούς έναν περιούσιο κλάδο, αλλά τον θεωρούμε ακριβώς έναν κλάδο που κάνει μια πολύ σύνθετη δουλειά. Τα οικονομικά πρέπει να είναι τέτοια που να μην αναγκάζεται ο εκπαιδευτικός να αναζητήσει συμπληρωματικό εισόδημα.

Θέλει επίσης ο κλάδος μία προσαρμογή στο γεγονός ότι ένα μεγάλο μέρος είναι γυναίκες στον κλάδο.

Εμείς θεωρούμε τα δύο φύλα ίσα, αλλά δε σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές και ιδιαιτερότητες, πολύ περισσότερο που στην κοινωνία μας δεν είναι ίσα πραγματικά.  Και εδώ θέλει τις κατάλληλες προσαρμογές. Αντιμετωπίζουν όλα τα προβλήματα που έχουν όλοι οι εργαζόμενοι, τα ασφαλιστικά, τα συνταξιοδοτικά, τις πολλαπλές εργασιακές σχέσεις. Γιατί και μέσα στο χώρο εδώ έχετε ωρομίσθιους. Εχετε αναπληρωτές. Είναι απαράδεκτο. Και αυτά που λένε ότι είναι πολλοί οι εκπαιδευτικοί... Να μειώσουν τις τάξεις, γιατί όσο λιγότερα παιδιά είναι σε μία τάξη τόσο περισσότερη, καλή δουλειά μπορεί να γίνει και να υπάρχει και προσωπική επικοινωνία».

Μόρφωση ενιαία, υψηλού επιπέδου, για όλα τα παιδιά

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ αναφέρθηκε και στα σχέδια να περάσει η ευθύνη για τα σχολεία στις νέες διοικητικές μονάδες που θα προκύψουν απ' τον «Καποδίστρια 2» και στις συνέπειες που κάτι τέτοιο θα έχει. Υπογράμμισε: «Στον "Καποδίστρια" προβλέπεται να περάσει η ευθύνη των σχολείων στις νέες διοικητικές μονάδες. Στην περίπτωση αυτή θα αλλάξουν εντελώς οι εργασιακές σχέσεις. Οι εκπαιδευτικοί θα είναι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Και δε νομίζουμε ότι θα είναι με τις εργασιακές σχέσεις που υπάρχουν μέχρι σήμερα. Και το κυριότερο, τα σχολεία θα γίνουν μία αυτοτελής μονάδα το καθένα. Θα ανήκει σε νέα διοικητική μονάδα και από εκεί και πέρα θα έχουμε αντικειμενικά διαφοροποιημένα σχολεία, όπου θα υπάρχουν ορισμένα υποχρεωτικά μαθήματα και το κάθε σχολείο μετά θα κανονίζει τι μαθήματα θα κάνει με βάση τις ιδιαιτερότητες. Η μόρφωση θα πρέπει να είναι ενιαία για όλα τα παιδιά. Η μόρφωση θα πρέπει να είναι υψηλού επιπέδου για όλους, ανεξάρτητα σε τι επάγγελμα θα πάνε. Θα γίνει όπως στην Αγγλία, στη Γαλλία, κλπ., όπου τα σχολεία θα αυτοδιοικούνται από τους καθηγητές, το δήμο, τη νέα διοικητική μονάδα, τους παραγωγικούς φορείς της περιοχής. Και βεβαίως θα κλείσει τελείως η στρόφιγγα της χρηματοδότησης. Το κάθε σχολείο θα πρέπει να βρίσκει μόνο του χρήματα. Να ψάχνει για χορηγούς» Σχετικά με την αξιολόγηση επισήμανε:  «Για το θέμα της αξιολόγησης, εμείς είμαστε εναντίον της ιδέας της αξιολόγησης. Οχι με την έννοια ότι δεν πρέπει να αξιολογείται το έργο του καθενός και όλων μαζί. Αλλά το σύστημα της αξιολόγησης το οποίο χρησιμοποιείται, είναι ένα σύστημα όπου εξετάζεσαι με κριτήρια αντιεπιστημονικά, λαθεμένα, αυταρχικά και εξετάζεσαι κατά πόσο είσαι προσαρμοσμένος σε αυτό που λέμε στην κυρίαρχη αντίληψη, στο σύστημα της διδασκαλίας. Η αξιολόγηση θα είναι κατηγοριοποίηση, ταξικοποίηση των σχολείων και ενδεχομένως αύριο να πάμε και σε διαφοροποίηση αποδοχών».  Σε ό,τι αφορά στο περιεχόμενο των βιβλίων και το διαχωρισμό σε ΕΠΑΛ, ΕΠΑΣ, κλπ., τόνισε: «Θέλω επίσης να θίξω το θέμα των βιβλίων. Θεωρούμε ότι είναι απαράδεκτα. Οι αλλαγές που έχουν γίνει στη μεθοδολογία των βιβλίων, δεν ξέρω τι λέτε και εσείς, αλλά τα παιδιά δε μαθαίνουν πώς να αποκτούν γνώση, να έχουν κριτική σκέψη, να αξιοποιούν τη γνώση. Είναι πρόβλημα ότι το Λύκειο είναι ένας προθάλαμος για το Πανεπιστήμιο, οπότε απαξιώνεται. Εχουμε εξετάσει τα Μαθηματικά, την Ιστορία και τα θεωρητικά όπως η Γλώσσα. Οι εξελίξεις είναι τραγικές.  Και, τέλος, είμαστε αντίθετοι στο διαχωρισμό σε ΕΠΑΛ, σε ΕΠΑΣ, κλπ. Θεωρούμε ότι μέχρι τα 18 χρόνια πρέπει να υπάρχει ένα ενιαίο σχολείο και τα παιδιά μετά τα 18 να επιλέγουν την επαγγελματική τους ή την επιστημονική τους μόρφωση. Δε διαχωρίζουμε τα επαγγέλματα. Η οικονομία, η κοινωνία τα έχει ανάγκη όλα. Για μας δεν υπάρχει ζήτημα κάποιας υποτιμητικής στάσης γι' αυτούς που τελειώνουν το τεχνικό σχολείο, κάθε άλλο. Αυτό που θέλουμε όμως είναι όλοι, είτε σπουδάζει κάποιος είτε δε θέλει να πάει στο πανεπιστήμιο, να έχει ένα υψηλό επίπεδο μόρφωσης, καλλιέργειας, πολύπλευρων γνώσεων.

Σήμερα μπορούν να καταλάβουν οι γονείς ποιο είναι το περιεχόμενο της Παιδείας. Πιστεύουμε ότι το γενικότερο κίνημα, το εργατικό, το αγροτικό, των αυτοαπασχολουμένων, δεν μπορούν να αφήσουν το θέμα της Παιδείας μόνο στους εκπαιδευτικούς. Πρέπει να γίνει παλλαϊκό πρόβλημα. Πρέπει να υπάρχει ενημέρωση και δράση σε όλη την κοινωνία. Τα πακέτα τα οποία είναι έτοιμα και από την Ευρωπαϊκή Ενωση θα περάσουν, θα μας πάνε και στη φάση εκείνη όπου ο εκπαιδευτικός θα χάσει το ρόλο του. Δηλαδή, πρέπει το κίνημα των εκπαιδευτικών να υπερβεί όλα όσα μέχρι τώρα έκανε. Ακριβώς για να υπάρχει και υπεράσπιση των ίδιων των εκπαιδευτικών».