Το χαμόγελο της Νικολέττας

Τύπος » Αναδημοσιεύεσεις - 19/10/2005

Σε μίζερες και μελαγχολικές εποχές όπου τα χαμόγελα και η αισιοδοξία φαίνεται πως σκορπίστηκαν σαν τα φύλλα του φθινοπώρου, με τα πρόσωπα σκυθρωπά να συνωστίζονται στην αφετηρία του καθημερινού μαραθώνιου για επιβίωση, ένα γράμμα από το Αιγαίο, σαν αεράκι ζείδωρο που φυσά, έρχεται για να καθαρίσει τη σκόνη, αντίδοτο στους κάθε λογής τρομοκράτες ιούς.

«Ονομάζομαι Λομβαρδά Νικολέττα, είμαι 34 χρόνων και κατάγομαι από την Ικαρία όπου και διαμένω. Είμαι μητέρα δύο κοριτσιών 13 και 10 χρόνων. Τελείωσα το Γενικό Λύκειο το 1989 και δεν συνέχισα περαιτέρω σπουδές, καθώς έγινα σύζυγος και μητέρα και ασχολήθηκα με τη φροντίδα και την ανατροφή των παιδιών μου, δουλεύοντας παράλληλα ως ιδιωτική υπάλληλος σε διάφορες εποχικές δουλειές. Το διάστημα όμως που τα παιδιά μου ήταν μικρά δεν είχα τη δυνατότητα να συνεχίσω τις σπουδές μου. Οταν μεγάλωσαν και ωρίμασαν οι συνθήκες, αποφάσισα να ξαναπάω σχολείο. Δούλευα τα απογεύματα, έγινα και πάλι μαθήτρια, αυτή τη φορά στο ΤΕΕ του νησιού μου, το οποίο απέχει γύρω στα 30 χιλιόμετρα από το σπίτι μου. Παρακολούθησα τη Β' και Γ' τάξη του ΤΕΕ, στο Τμήμα Πληροφορικής, έδωσα πανελλήνιες εξετάσεις στη Σάμο όπου και πέτυχα να περάσω πρώτη στο ΤΕΙ Αθήνας στο Τμήμα Πληροφορικής. Η εισαγωγή μου στο ΤΕΙ Αθήνας ήταν η επιβράβευσή μου για τις προσπάθειές μου αυτές».

Ενα νέο κεφάλαιο ξεκινά για τη Νικολέττα. «Ισως το δυσκολότερο, καθώς έχω να αντιμετωπίσω και νέες δυσκολίες, όσον αφορά τη μετακόμισή μου στην πόλη, την ανεύρεση παράλληλης με το σχολείο εργασίας και τη διευθέτηση των οικογενειακών μου υποχρεώσεων».

Με σημαία την αισιοδοξία η Νικολέττα ελπίζει ότι θα τα καταφέρει και πάλι.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΙΟΥΣΗΣ
Ελευθεροτυπία